OTWARCIE NA MISJE AD GENTES była i jest darem łaski, wiary, nowego życia dla Sióstr Salezjanek Świętych Serc. Duch Boży i pragnienie Ojca Założyciela prowadzą i pchają ku przestrzeniom miłości na całym świecie.
W AMERYCE ŁACIŃSKIEJ
BRAZYLIA
Dnia 25 marca 1972 r. Siostry od św. Filipa Smaldone, kierowane Miłością Chrystusa i apostolskim pragnieniem ewangelizacji głuchych, rozpoczęły działalność misyjną w Brazylii. Wtedy to Przełożona Generalna Matka Chiarina Pezzuto, pod natchnieniem Ducha Świętego, idąc za głosem Kościoła, wyjechała wraz z kilkoma włoskimi siostrami. Szybko dostrzegła, jak łaska Boża poprzedzała kroki misjonarek, a dzieła świadczyły o wszechmocy Pana. Obecnie w Brazylii (północno-wschodnia i centralna) działa dziewięć wspólnot, które zgodnie z charyzmatem Zgromadzenia angażuje się w duszpasterstwo parafialne i w pracę z młodzieżą. Salezjanki pracują w: Belem (Parà); Brasilia z dwoma wspólnotami: dom formacyjny i nuncjatura; Paranua (DF); Manaus (Amazonia); Fortaleza (Ceara); Rialma i Anapolis (Goias); Pouso Alegre (Minas Gerais). Są to wspólnoty międzykulturowe i młodzieżowe, cieszące się miejscowymi powołaniami, przez co wspólnoty te umacniają charyzmat i duchowość Zgromadzenia oraz miłość do Ojca Założyciela, a także głoszą Ewangelię tym, którzy pragną poznać Chrystusa i doświadczyć braterskiej miłości.
PARAGWAJ
W dniu 5 lipca 1999 roku Siostry Salezjanki Świętych Serc przeniosły się do Paragwaju, a konkretnie do miejscowości Pilar, aby współpracować w dziele posługi w parafii Nuestra Senhora de Pilar, prowadzonej przez Ojców Redemptorystów. Jest to mała wspólnota zakonna, posługująca w zróżnicowanej pracy duszpasterskiej, w zależności od potrzeb tego miejsca: katechezy, wychowanie młodzieży, animacji grup modlitewnych, duchowej pomocy chorym w szpitalach i …. w ramach wierności charyzmatowi… .. działania rehabilitacyjne i logopedyczne dla dzieci niesłyszących w szkołach publicznych.
W AFRYCE
RWANDA
W dniu 20 września 1987 roku, Zgromadzenie, wezwane przez ówczesnego nuncjusza apostolskiego w Rwandzie, bpa Giovan Battista Morandini. Po wstępnym rozpoznaniu lokalnych potrzeb założył on afrykańską misję w Rwandzie, aby poprzez działanie w Nuncjaturze Apostolskiej Kigali, dać Kościołowi wsparcie duszpasterskie, ale ze szczególnym uwzględnieniem dzieci głuchych. Z biegiem czasu, ogromnym trudem, został wybudowany w Nyamata, 36 km od Kigali, ośrodek edukacyjny dla dzieci i profesjonalnej formacji młodzieży. Ośrodek rozpoczął swoją działalność w 1989 roku.
Ponadto w 1992 roku w Nyamirambo, jednej z najbiedniejszych dzielnic Kigali, zakończono budowę Instytutu „Filip Smaldone” dla rehabilitacji osób niesłyszących, wraz ze szkołą, przedszkolem, szkołą podstawową i internatem dla tych, którzy ze względu na odległość nie mogą wracać codziennie do rodziny lub mają złe warunki materialne. Obecnie w małym państwie afrykańskim działają trzy wspólnoty, które były świadkami straszliwych wydarzeń ludobójstwa w 1994 roku.
Wspólnoty prowadzą pokojową walką o ochronę podstawowych praw człowieka, zwłaszcza dzieci i młodzieży: pierwszym gwarantuje prawo do zdrowia i edukacji, drugiej prawo do kształcenia zawodowego w celu włączenia do świata pracy i ochrona przed niebezpieczeństwami moralnymi. W Instytucie Kigali goszczone są dzieci słyszące, którym zapewnia się pomoc żywnościową, zakwaterowanie i edukację. Dziś aktywizujemy do ich do działania na rzecz szkoły, aby skonsolidować fundamenty rodziny i społeczeństwa, umożliwiając im naukę pracy.
Możemy zaoferować jedynie „kroplę wody na pustyni”, ponieważ wymagania są nieproporcjonalne do naszych możliwości i nie możemy przyjąć wszystkich głuchych: wiele dzieci znajduje się na liście oczekujących, aby wejść do centrum Nyamirambo.
BENIN
Misja „Salezjańska” w Beninie rozpoczęła swoją działalność w dniu 2 listopada 2007 roku, na zaproszenie biskupa Natitingou, ks. bpa Pascala N’Koueu, który powołał nas do kierowania kolegium „Św. Filip Smaldone” w miejscowości Peporiyakou, kilka km od Natitingou. W tej uczelni są mile widziane dzieci głuche i słyszące, którym oferujemy odpowiednią formację, edukację. W przypadku, gdy upośledzenie jest wysokie, nasze dzieło ewangelizacji i edukacji ma na celu promowanie obrony praw człowieka, w szczególności osób niepełnosprawnych i ubogich, ze względu na miłość do Boga do każdego człowieka.
TANZANIA
Misja „Salezjańska” w Tanzanii rozpoczęła swą działalność 2 kwietnia 2008 r., dokładnie w wiosce Ikonda, w powiecie Makete, w prowincji Njombe w regionie Iringa. Udałyśmy się do tego miejsca, aby współpracować z misjonarzami Consolata w zakresie pomocy medycznej w szpitalu, a także rozpocząć działalność przedszkolną dla dzieci z wioski. W szpitalu pacjent, często pod koniec życia, przed otrzymaniem leczenia farmakologicznego, czuje się potrzebny i otoczony miłością. Te cierpiące twarze, pełne bólu i spojrzenia pełne nadziei, przenikają nas i stają się częścią naszego życia i uobecnieniem męki Chrystusa na krzyżu.
W AZJI
FILIPINY
W dniu 23 stycznia 2011 roku, wigilia święta naszego patrona św Franciszka Salezego, Siostry Salezjanki Świętych Serc zostały posłane do Azji, z wielkim pragnieniem zrealizowania marzenia noszonego w sercu przez św. Filipa Smaldone: przejścia do Indii. Wspólnota funkcjonuje na Filipinach, w mieście Quezon city, w dzielnicy Manili. Lokalny Kościół wita nas jako dar ze względu na specyficzny charyzmat i ze względu na potrzeby w zakresie opieki duszpasterskiej nad ludźmi pełnosprawnymi. Jesteśmy na początku tej drogi, ale Duch Boży prowadzi nas przez to działo. Dzisiaj mamy pierwszy dom w Antipolo.
INDONEZJA
Początek tej misji jest datowany na 25 kwietnia 2012, gdy dwie siostry udał się do pracy duszpasterskiej na wyspie Flores, którą miejscowi ludzie nazywają „Pulau Bunga”, w miejscowości Maumere. Biskup miejsca przyjmuje nas i powierza pracę z młodzieżą. Jesteśmy na początku pracy misyjnej i borykamy się z barierą językową, kulturową. Tylko miłość Chrystusa obecnego w osobach skłania nas do zasiania ziarna charyzmatu smaldońskiego.
W EUROPIE
POLSKA
W dniu 11 października 2012, co zbiegło się otwarciem Roku Wiary ogłoszonym przez papieża Benedykta XVI, dwie siostry zamieszkały w domu w Rudniku nad Sanem, przekazanym nam przez księdza, który żarliwie pracował w duszpasterstwie głuchych, księdza Czesława Walę, a przyjęte przez biskupa sandomierskiego, w którego jurysdykcji znajduje się dom zakonny. W Polsce zastałyśmy zaskakującą rzeczywistość: kult naszego Ojca Założyciela, ponieważ był on patronem i orędownikiem głuchych. W obliczu tego religijnego fenomenu Córki św. Filipa Smaldone poczuły się wezwane do obecności w tym miejscu.
Wszystko dla większej chwały Boga!
Patrząc w perspektywie … Słuchając jęków ubogich … istnieją nowe horyzonty misyjne, które można odkryć czytając znaki czasu. Obecnie wspólnoty salezjańskie są wielokulturowe, a duchowa i psychologiczna elastyczność inkulturacji jest żywa.
